Η κατάρα μου

Κάποτε πίστευα πως σημασία έχει να αγαπιέσαι, αυτό αρκεί, ακόμα κι αν δεν αγαπάς το ίδιο...
Μετά πίστεψα ότι σημασία έχει να αγαπάς, αυτό είναι που αρκεί, ακόμα και αν δεν αγαπιέσαι το ίδιο...
Άργησα να καταλάβω πως οποιοδήποτε από τα δύο συμβεί, ο πόνος είναι ο ίδιος...
Και δε σταμάτησα να πιστεύω πως μπορώ να ζήσω μονάχα το ένα από τα δύο κάθε φορά, ποτέ και τα δύο μαζί!

Ανώνυμος

Αργός Θάνατος

Τελικά πού και πού κυκλοφορούν όμορφα λόγια στα email....

"Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει."

"Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να χτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα."

"Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές."

"Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δε διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του."

"Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή."

"Αργοπεθαίνει
όποιος εεγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει."


Pablo Neruda


Νόουτ: Ο τίτλος του ποστ είναι δικός μου, μια και δεν υπήρχε ο τίτλος του ποιήματος στο εν λόγω email...

Προς τι τόση βιασύνη;;

Μεταξύ τρένων και αεροπλάνων και με μοναδική παρηγοριά τη μουσική στο Mp3 –player του κινητού, άκουσα σήμερα το παρακάτω τραγούδι. Είχα καιρό να το ακούσω αλλά με συγκίνησε και πάλι όπως την πρώτη φορά. Το βίντεο κλιπ είναι ακόμα καλύτερο:



Chasing Cars

We'll do it all
Everything
On our own

We don't need
Anything
Or anyone

If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me
and just forget the world?

I don't quite know
How to say
How I feel

Those three words
Are said too much
They're not enough

If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me
and just forget the world?

Forget what we're told
Before we get too old
Show me a garden
that's bursting into life

Let's waste time
Chasing cars
Around our heads

I need your grace
To remind me
To find my own

If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me
and just forget the world?

Forget what we're told
Before we get too old
Show me a garden
that's bursting into life

All that I am
All that I ever was
Is here in your perfect eyes,
they're all I can see

I don't know where
Confused about how as well
Just know that these things
will never change for us at all

If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me
and just forget the world?

Το ρεφρέν λέει πολλά... Μάλιστα στο YouTube λάτρεις του τραγουδιού το μετέφρασαν σε διάφορες γλώσσες:

· Se mi sdraiassi qui, se solo mi sdraiassi qui. Mentiresti con me e dimenticheresti il mondo?
· Wenn ich hier liegen würde, einfach nur hier liegen. Würdest du bei mir liegen und einfach die Welt vergessen?...
· Kdybych ležel tady, kdybych prostě ležel tady. Ležela bys tu se mnou a prostě zapoměla na svět?
· Kui ma laman siin, kui ma lihtsalt laman siin. Kas sa lamaksin koos minuga ja unustaksid maailma?
· Eсли я лежащий здесь, если я просто лежащий здесь. ты пролежал вместе со мной и забыл мира?
· Če bi ležal tu, če bi samo ležal tu, bi ležala z mano in pozabila na svet?
· Hvis jeg lå her, Bare lå her, ville du så ligge ved siden af mig og glemme verden?
· Ha lefekszem itt, Ha egyszerűen lefekszem ide, Mellém feküdnél-e, hogy felejtsük el az egész világot...

Και αναρωτιέμαι λοιπόν: γιατί τρέχω σαν τρελή; Τι θέλω να προλάβω; Γιατί αφήνω τις στιγμές να περνούν χωρίς να τις ζω;

Αν ξάπλωνα εδώ ακριβώς, θα ξάπλωνες κι εσύ μαζί μου, ξεχνώντας τον κόσμο;;...

Τεικά ποιος φταίει;;

Ξεφυλλίζοντας ένα μικρό βιβλιαράκι που είχα από τα σχολικά μου χρόνια βρήκα το παρακάτω κείμενο. Δεν του είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία τότε, τώρα όμως η κατάσταση που περιγράφει μου μοιάζει τόσο οικεία, σα να τη ζω κάθε μέρα ένα πράμα....

«Αυτή είναι η ιστορία τεσσάρων ανθρώπων: του Καθενός, του Κάποιου, του Οποιουδήποτε και του Κανενός. Μια σημαντική δουλειά έπρεπε να γίνει, και ο Καθένας ήταν βέβαιος ότι ο Κάποιος θα την έκανε. Ο Οποιοσδήποτε μπορούσε να την κάνει, αλλά ο Κανένας δεν την έκανε. Ο Κάποιος θύμωσε μ' αυτό, γιατί ήταν δουλειά του Καθενός. Ο Καθένας νόμιζε ότι μπορούσε να την κάνει ο Οποιοσδήποτε, αλλά ο Κανένας δεν κατάλαβε ότι ο Καθένας δε θα την έκανε. Στο τέλος, ο Καθένας κατηγόρησε τον Κάποιον που ο Κανένας δεν έκανε αυτό που ο Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να έχει κάνει.» Ανώνυμος

Αγκαλιές...

Αυτό το βιντεάκι το έλαβα με email πρόσφατα, όσες φορές κι αν το είδα με έκανε να ανατριχιάσω... Αναρωτιέμαι: αν έβγαινε κάποιος στο κέντρο της Αθήνας να προσφέρει δωρεάν αγκαλιές, πόσοι θα δέχονταν την προσφορά άραγε;;....

Οι Πάνθηρες των Δρόμων

Πρόσφατα σ' ένα ταξίδι μου στη Θεσσαλονίκη έμαθα για μια κίνηση ακτιβιστών με σκοπό τη διαμαρτυρία ενάντια στους οδηγούς που θεωρούν κάθε πεζοδρόμιο, πεζόδρομο ή ράμπα θέση πάρκιγκ. Σου δίνουν ειδικά σχεδιασμένα αυτοκόλλητα τα οποία κολλάς σε όποιο αυτοκίνητο συναντήσεις παρκαρισμένο πάνω στο πεζοδρόμιο ή σε ράμπα πεζών μην αφήνοντας χώρο για τους πεζούς, με σκοπό να δώσεις στον οδηγό το 'μήνυμα'... Η κίνηση αυτή ξεκίνησε στη Θεσσαλονίκη (φυσικά) και η δράση τους σιγά σιγά επεκτείνεται σε όλη την Ελλάδα (ευτυχώς). Μόλις έλαβα τα πρώτα μου αυτοκόλλητα, τρέμετε οδηγοί σε Αθήνα, Πειραιά και βόρεια προάστια........
http://www.streetpanthers.gr/

Κάσος

Ακριτικό νησί των Δωδεκανήσων, με πλούσιο τοπικό χρώμα και παράδοση. Μας λείπει λίγο το πράσινο, αλλά μας αποζημιώνει η αυθεντικότητα του νησιού! Τίποτα το τουριστικό..

Το Φρυ, η πρωτεύουσα του νησιού.

Το λιμανάκι και η παραλία του Εμπορειού.


















Η Μπούκα τη νύχτα...


















Το Φρυ από ψηλά...


















Χωρίς σχόλιο...


















Το Φρυ κατά το σούρουπο...

Φωτογραφία 1948

Αυτό ήταν το αγαπημένο μου ποίημα ως φοιτήτρια...

Κρατώ λουλούδι μάλλον.
Παράξενο.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε κήπος κάποτε.

Στο άλλο χέρι
κρατώ πέτρα.
Με χάρη κι έπαρση.
Υπόνοια καμιά
ότι προειδοποιούμαι για αλλοιώσεις,
προγεύομαι άμυνες.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε άγνοια κάποτε.

Χαμογελώ.
Η καμπύλη του χαμόγελου,
το κοίλο αυτής της διαθέσεως,
μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο,
έτοιμο.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε στόχος κάποτε.
Και προδιάθεση νίκης.

Το βλέμμα βυθισμένο
στο προπατορικό αμάρτημα:
τον απαγορευμένο καρπό
της προσδοκίας γεύεται.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε πίστη κάποτε.

Η σκιά μου, παιχνίδι του ήλιου μόνο.
Φοράει στολή δισταγμού.
Δεν έχει ακόμα προφθάσει να είναι
σύντροφός μου ή καταδότης.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασ' επάρκεια κάποτε.

Συ δεν φαίνεσαι.
Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο,
για νά' χω σταθεί στην άκρη του
κρατώντας λουλούδι
και χαμογελώντας,
θα πει πως όπου να' ναι έρχεσαι.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
ζωή πέρασε κάποτε.

Κική Δημουλά