Κάποτε πίστευα πως σημασία έχει να αγαπιέσαι, αυτό αρκεί, ακόμα κι αν δεν αγαπάς το ίδιο...
Μετά πίστεψα ότι σημασία έχει να αγαπάς, αυτό είναι που αρκεί, ακόμα και αν δεν αγαπιέσαι το ίδιο...
Άργησα να καταλάβω πως οποιοδήποτε από τα δύο συμβεί, ο πόνος είναι ο ίδιος...
Και δε σταμάτησα να πιστεύω πως μπορώ να ζήσω μονάχα το ένα από τα δύο κάθε φορά, ποτέ και τα δύο μαζί!
Ανώνυμος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Γεια σου :)
Νομίζω ότι αυτή η κατάρα είναι πολύ της μόδας στην εποχή μας.
Οποτε έχεις και έχω,
δηλαδή έχουμε, ένα αβαντάζ, δεν είμαστε μονοι μας.
Βρέθηκε το πρώτο κοινό σημείο!!!
Τα λέμε :) :)
Δε νομίζω ότι είναι θέμα εποχής, μάλλον είναι στην ανθρώπινη φύση τελικά...
Και τι έγινε που δεν είμαστε τα μόνα θύματα της κατάρας; Μόνοι είμαστε...
Γεια σου...
Ξέρεις υπάρχουν κάποιοι φυσικοί νόμοι.
Όπως στο σύμπαν τα άστρα το καθένα είναι ξεχωριστό και μόνο του έτσι και εμείς είμαστε ξεχωριστοί και μόνοι μας.
Μέχρι που έρχετε ο Έρως, Ο νόμος της έλξης δηλαδή.
Με αυτόν τον τρόπο έχουμε την ομαλή λειτουργια του σύμπαντος.
Ο ήλιος και γύρω του οι πλανήτες.
Η γη έλκει την σελήνη.
Ο μεγαλύτερος γαλαξίας έλκει έναν μικρότερο.
Έτσι έχουμε την σύγκρουση και από εκεί μια νέα θέση.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Τώρα όλα αυτά είναι σχετικά.
Εσύ λες ότι είσαι μόνη, νομίζεις.
Κάθε σου βήμα και πηγαίνεις πιο κοντά στο θάνατο.
Ο Θάνατος είναι ο τελικός προορισμός τουλάχιστόν με αυτήν την μορφή που έχεις τώρα.
Ο θάνατος και ο έρωτας είναι αδέρφια.
Τώρα η διαφορά είναι στη διαδρομή μέχρι τον θάνατο.
Η αποφασίζεις να την βαδίσεις μόνη σου ή μαζί με κάποιον άλλον.
Μαζί με κάποιες ξεχωριστές στιγμές που είναι μοναδικές στο σύμπαν και αυτές.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Όλα τα άλλα είναι για να τρώνε τα παιδάκια το φαγητό τους και να ανεβαίνει η παιδική χοληστερίνη.
Τα ένα είναι τα πάντα και τα πάντα είναι ένα.
Να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου